دلا بگذر ز دنیا تا ز عقبی عیش جان بینی
در این عالم بچشم دل بهشت جاودان بینی
چه از دنیا گذر کردی و در عقبی نظر کردی
بیا گامی فراتر نه که اسرار نهان بینی
دو منزل را چه طی کردی سمند عقل پی کردی
بیا با ما به میخانه که تا پیر مغان بینی
بروی پیر ما بنگر که تا چشمت شود روشن
ز دست پیر ساغر گیر تا خود را جوان بینی
چه‌چشمت‌گشت‌ازاو بینا وشد سرمست ازآن صهبا
قدم نه در ره عشاق تا جان جهان بینی
جهانرا جان شوی آنگه شوی اقلیم جانرا سر
شوی از جان جان آگه حقیقت را عیان بینی
شود عرش‌ازبرایت فرش و گردد جسم بهرت جان
شود ظلمت همه نور و زمین را آسمان بینی
شوی در عشق حق فانی بمانی جاودان باقی
چه فیض از ما سوای حق نه این بینی نه آن بینی
در برخی از موارد ما نمی توانیم مابین ترس و جسارت و حماقت و ... فرق قائل شویم. خیلی وقتها هم خودمان دچار جدال داخلی می شویم. آیا گفتن این حرف در این زمان و مکان درسته یا خیر؟
چیزی که در مرحله اول به نظر می آید آن است که نباید به دلیل دوری از متهم شدن به ترسو بودن به سمت حماقت حرکت کنیم. از سوی دیگر نباید به دلیل نشان دادن جسارت زیاد و اینکه خودمان را ترسو نشان دهیم به سمت حماقت دیگری حرکت کنیم.
تعادل در کارها و رفتار بسیار مهم است. ولی همه می دانیم که در برخی از شرایط ما رفتاری را انجام می دهیم که از دست مان خارج است. بله. امکانپذیر است. ولی بعد از انجام این نوع رفتارهای نادرست باید سریعا جبران کنیم. البته به نظر من بسیاری از رفتارهای غیر ارادی را می توان مانع شد. ولی از آنطرف هم قبول دارم که برخی از رفتار از انسان سر می زند که در اختیارش نیست. به هرحال موضوع مهم این است که پس از انجام آن باید منطقی فکر کرد و اگر اشتباهی حادث شده است، اصلاح کرد.
من تا بحال فکر نمی کردم این تعداد نوشیدنی متنوع داشته باشیم. اسمموتی ها ، آبمیوه ها و ...
راستش اینکه بفهمی دقیقا دسته بندی های مختلف خوراکی ها چی هستند ، در انتخاب انسان خیلی موثرند.
اگر با گروه بندی های مختلف هر نوع خوراکی آشنا باشیم آنگاه با سلیقه و پسند خودمان ، می توانیم بسیار بهتر انتخاب کنیم. به نظرم یکی از مشکلاتی که حداقل من با آن مواجه بودم همین قضیه بود. مثلا نمی دانستم که اسموتی با آبمیوه چه تفاوتی داشت. یا ....
شاید در غذاها و غیره هم بهتر است بصورت ریشه ای جستجو کنیم و با اصول اولیه آنها آشنا شویم.
یکسری مطالبی را در اینترنت پیدا می کنم که در خصوص خوردنی های مقوی نوشته می شوند. مثلا برای فلان بیماری می نویسند که این لیست را در غذاهای خود قرار دهید. جالبش اینه که اکثر این میوه ها و یا خوردنی ها بومی کشور ما نیستند. بنابراین با قیمتهای عجیب و غریب مواجه می شویم. به نظرم دلیل این امر این نیست که ما در ایران خوردنی های مقوی برای آن بیماری و یا آن نیاز نداریم، بلکه مشکل اینه که این مقالات اکثرا ترجمه مقالات خارجی هستند.
متاسفانه ما در ایران تولید محتوا نداریم. اکثرا این مقالات و مطالب فقط ترجمه می شوند و نتیجه اش می شود چیزهایی که اصلا در ایران وجود ندارند.
این هم نکته ای بود که به نظرم برای تولید کنندگان محتوا شاید توصیه ای باشه
آن قصر که جمشید در او جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت
بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت