در برخی از موارد ما نمی توانیم مابین ترس و جسارت و حماقت و ... فرق قائل شویم. خیلی وقتها هم خودمان دچار جدال داخلی می شویم. آیا گفتن این حرف در این زمان و مکان درسته یا خیر؟
چیزی که در مرحله اول به نظر می آید آن است که نباید به دلیل دوری از متهم شدن به ترسو بودن به سمت حماقت حرکت کنیم. از سوی دیگر نباید به دلیل نشان دادن جسارت زیاد و اینکه خودمان را ترسو نشان دهیم به سمت حماقت دیگری حرکت کنیم.
تعادل در کارها و رفتار بسیار مهم است. ولی همه می دانیم که در برخی از شرایط ما رفتاری را انجام می دهیم که از دست مان خارج است. بله. امکانپذیر است. ولی بعد از انجام این نوع رفتارهای نادرست باید سریعا جبران کنیم. البته به نظر من بسیاری از رفتارهای غیر ارادی را می توان مانع شد. ولی از آنطرف هم قبول دارم که برخی از رفتار از انسان سر می زند که در اختیارش نیست. به هرحال موضوع مهم این است که پس از انجام آن باید منطقی فکر کرد و اگر اشتباهی حادث شده است، اصلاح کرد.
یکسری مطالبی را در اینترنت پیدا می کنم که در خصوص خوردنی های مقوی نوشته می شوند. مثلا برای فلان بیماری می نویسند که این لیست را در غذاهای خود قرار دهید. جالبش اینه که اکثر این میوه ها و یا خوردنی ها بومی کشور ما نیستند. بنابراین با قیمتهای عجیب و غریب مواجه می شویم. به نظرم دلیل این امر این نیست که ما در ایران خوردنی های مقوی برای آن بیماری و یا آن نیاز نداریم، بلکه مشکل اینه که این مقالات اکثرا ترجمه مقالات خارجی هستند.
متاسفانه ما در ایران تولید محتوا نداریم. اکثرا این مقالات و مطالب فقط ترجمه می شوند و نتیجه اش می شود چیزهایی که اصلا در ایران وجود ندارند.
این هم نکته ای بود که به نظرم برای تولید کنندگان محتوا شاید توصیه ای باشه
یادمه یکی از اساتید می گفت وقتی دارید صحبتی می کنید که می خواهید طرف قبول کنه، از کلمات قوی استفاده کنید. منظورش این بود که مثلا بجای اینکه بگید فلا چیر ممکنه خوب جواب بده با قدرت بگید بطور تایید شده جواب داد و غیره.
این نوع صحبت کردن یک اطمینان خاطری به مخاطب می ده و شک را از بین می بره. به نظر استفاده از کلمات قوی در محاورات اثباتی بسیار موثرتر است.
چیزهایی همیشه می مانند که همیشگی باشند. می نویسم برای خودم و برای شما